|
ESMAYER, verbe |
[T-L : esmaiier ; GD : esmaier ; AND : esmaier ; DÉCT : esmaiier ; FEW XV-2, 92b : *exmagare] |
I. - | Empl. trans. "Troubler, inquiéter" ... ... ... ... ... |
II. - | Empl. pronom. "Se troubler, s'inquiéter, s'étonner" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | S'esmaier de/pour qqc. ... ... ... ... ... ... |
| - | S'esmaier que ... |
| . | Ne pas s'esmayer que. "Ne pas s'inquiéter que, n'en pas douter" ... |
| - | [Dans des tournures nég. d'exhortation] ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
III. - | Part. passé en empl. adj. "Inquiet, troublé" ... ... ... ... ... |
| - | Part. passé en empl. subst. "Étonné" ... |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|